Među ličnostima iz sveta književnosti i kulture uopšte, koje su nas napustile tokom 2022. godine je i pisac i prevodilac Adam Puslojić, rodom iz našeg kraja, iz Kobišnice, kojom se ponosio i u kojoj je veoma često boravio na radost svih svojih prijatelja i saradnika. Poznavali su ga kao čoveka koji je godinama širio misiju humanih vrednosti među ljudima, pesnika koji je svaki sekund vremena i svako parče prostora koje je dotakao, ili u njemu boravio, znao da oplemeni rečima, zapiše ih, poveže i posvećeno ih daruje svima, a pre svega Krajini, koja se u njegovim stihovima i pisanjima uopšte, izdvajala kao uporište svega što jeste, i povod i razlog, da se stvara i otvaraju granice među ljudima i širi misaonost i tolerancija.
Zbog toga je, verovatno, svima koji su znali Adama od Krajine, na vest o njegovoj smrti, 31. decembra 2022, proletelo munjevito sećanje na dirljive reči zahvalnosti kojima je Adam uzvratio “darodavcima” koji su ga, ceneći njegov rad i stvaralaštvo, 2013. godine proglasili počasnim građaninom Negotina. “Moje je srce danas veliko kao Krajina negotinska, kojoj se uvek vraćam i iz koje, ma gde bio, nikad i ne odlazim”. Inače, u obrazloženju Opštine Negotin, koja je tog 12. maja obeležavajući svoj Dan, Adamu zvanično dodelila ovo priznanje je zapisano “zbog izuzetnog doprinosa razvoju opštine, izgradnji humanih odnosa među ljudima i razvoju saradnje u oblasti kulture”. Iste godine, septembra 2013, Adam Puslojić je bio besednik Festivala Mokranjčevi dani, koji se tradicionalno priređuje u Negotinu u čast rodonačelnika horske muzike u Srbiji, velikog kompozotora, Stevana Stojanovića Mokranjca.
Adam Puslojić je rođen 11. marta 1943. godine u Kobišnici kod Negotina. Prvu zbirku pesama Postoji zemlja objavljuje 1967. u „Vidicima“, u časopisu u kome je i debitovao dve-tri godine ranije. Poznata Adamova dela su: Padam ka nebu, Idem smrti na podšišivanje, Negleduš, Religija psa, Bekstvo u dektilografski vez, Prelom, Darodavac, Okovana usta, Kapije na istoku, Krvotok, Onozemlja, Pandemonijum, Muzej crne krajine (Krajinski krug, Bor-Negotin, 1989), Pesme iz senke, Sarindar, Zidanje ističnog plača, Novi gospodar vazduha, Pesme iz Herisaua, Knjiga Adamova, Vazdušna linija smrti i druga. Krajem sedamdesetih godina 20. veka bio je među začetnicima pesničkog pokreta nazvanog “klokotrizam”.
Adam Puslojić je objavio i nekoliko zbirki pesama na rumunskom jeziku i preveo više od 70 knjiga sa rumunskog i ruskog jezika. Najviše prevođenih dela vezuje se za ime rumunskog pesnika Nikite Staneskua, a u Nacionalnom muzeju rumunske književnosti 2021. godine mu je dodeljena nagrada „Mihaj Eminesku“, za poeziju i prevod. Puslojić je bio član Udruženja književnika Srbije, Udruženja književnih prevodilaca Srbije, Srpskog PEN – centra i od 1995. godine počasni član Akademije Rumunije.
Poezija Adama Puslojića, dobitnika brojnih nagrada među kojima su: „Vukova“ za životno delo, „Nolitova“, nagrada Milan Rakić, „Nikola Tesla“, „Prsten despota Stefana“, „Zlatni Orfej“ i druge, je objavljena u više od dvadeset antologija u Srbiji i svetu, a prevođen je na više jezika (Rumunija, Bugarska, Makedonija, Italija, Francuska, Rusija, Nemačka, Mađarska, Malezija i druge).
Adam Puslojić, koji je živeo i radio u Beogradu i Krajini je imao više titula počasnog građanina. Bio je počasni građanin Ploeštija, Kalaraša, Trgu Karbunešti i Baja Mare u Rumuniji, Skoplja u Makedoniji, Mrčajevaca (Kraljevo) i Negotina u Republici Srbiji.
